बेनीमा ‘Ball Boy’ देखि उमेर समूहको राष्ट्रिय लिग सम्म


     एभरेस्ट आवाज    
     माघ १८ गते २०८१ मा प्रकाशित




सुभाग सुबेदी, ८ मार्च २००९ मा बेनी, म्याग्दी, नेपालमा जन्मिएका एक युवा फुटबल खेलाडी हुन्, जसको यात्रा निरन्तरता, विनम्रता र जोशको प्रतीक बनेको छ।

फुटबलसँगको उनको यात्रा, एक युवाशक्ति जसले फुटबललाई प्रेम गर्न थाल्यो र राष्ट्रिय खेलाडी बन्ने आकांक्षीको रूपमा आफ्नो सपना पूरा गर्न थालेको एक प्रेरणादायक कथा हो।

सुभागको फुटबलसँगको सम्बन्ध बाल्यकालमै शुरू भएको थियो। सानोतिनो हुँदा उनी बलहरू प्राप्त गर्न निकै खुशी हुन्थे, र उनको पहिलो फुटबल ज्यर्सी, जुन उनको दाजुबाट उपहारको रूपमा प्राप्त भएको थियो, उनको यात्रा सुरु भएको पहिचान बन्यो।

“CR सुभाग १४ MT एभरेस्ट” लेखिएको उक्त ज्यर्सीले केवल एक कपडा मात्र होइन, त्यो उनको पहिचान र सपना प्रतीकको रूपमा महत्वपूर्ण बन्यो। उनले बेनी बजार स्थित माउन्ट एभरेष्ट मा पढेका थिए। जहाँ उनले पहिलो पटक फुटबल खेले र यस खेलको लागि आफ्नो गहिरो प्रेमलाई विकसित गरे।

यद्यपि सुभागको बाल्यकालमा फुटबल मुख्य ध्यानको विषय थिएन, उनले यस खेलप्रति गहिरो रुचि राखेका थिए। उनी प्रायः स्कूल फुटबल प्रतियोगिता ‘जेसिस कप’ हेर्ने गर्थे र सिनियर खेलाडीहरूसँग हात समातेर फुटबल खेल्न हेर्न पनि सामेल हुन्थे। उनले १० र १२ वर्षको उमेरमा नेपाली कलाकारहरूको क्यारी केचर अर्थात् चित्रण र विभिन्न कार्यक्रममा पनि भाग लिएका थिए।

उनका अभिभावक, जो शिक्षक थिए, सुभागको सम्भावना प्रति विश्वास राख्थे र प्रायः भन्नुहुन्थ्यो कि सुभाग एक दिन प्रसिद्ध अभिनेता की पढाई राम्रो भएकाले पढेर समाजमा ठूलो प्रतिष्ठित व्यक्ति बन्नेछन्। फुटबल खेलाडी कतै पनि जोडिएको थिएन फुटबलप्रति रुचि राख्ने बावजूद सुभागको मैदानमा समय सीमित थियो। जब उनले पोखरा सर्ने निर्णय गरे, त्यसपछि उनको जीवनमा एक महत्वपूर्ण मोड आयो। पोखराको प्रतिभा माध्यमिक विद्यालयमा उनी खेलकुदको अवधिमा फुटबल खेल्ने अवसर पाउन थाले।

शुरूमै उनलाई आधिकारिक अभ्यासमा सामेल गरिएन, तर सुभागले हार मान्नुको सट्टा आफ्नो आमाको सहयोगले (जो विद्यालयमा शिक्षिका थिइन्) खेलकुद शिक्षकसँग सम्पर्क गरेर अभ्यासको अवसर प्राप्त गरे। यस पछि उनले सिनियर खेलाडीहरूसँग अभ्यास गर्दै फुटबलको नयाँ सीप र अनुभव हासिल गरे।

सुभागको प्रारम्भिक लक्ष्य राष्ट्रिय टोलीमा नपर्नु थियो; उनको मात्र लक्ष्य भनेको फुटबल खेलमा रमाइलो गर्नु थियो। तर, पछि उनका सपनाहरू ठूलो भए। उनले कास्की र प्रदेश ४ का U-१३ फुटबल छनोटमा भाग लिए र आफ्नो क्षेत्रको प्रतिनिधित्व गर्ने मौका पाए। काठमाडौँमा अन्तिम चयनको लागि जानु अघि, एक रात उनले केहि यस्तो खाए जसले उनलाई बिरामी पारिदियो। रातभर वान्ता गरेर उनी अति कमजोर भए, तर त्यसको बाबजुद उनी छनोटमा सहभागी हुन हाजिर भए। उनले औषधि , फलफूल खाएर प्रयास गरे, तर दुर्भाग्यवश उनलाई अस्वीकृत गरियो।

यद्यपि, यस असफलताले उनको हौसला तोड्न सकेन र उनले फुटबलप्रति आफ्नो जोशलाई कायम राखे। सुभागलाई नेपाल राष्ट्रिय फुटबल टोलीको प्रशंसक बन्ने प्रेरणा प्राप्त भयो, विशेष गरी स्ट्राइकर अञ्जन बिस्टका खेलप्रति। उनले अञ्जनको सीप र खेलमा प्रतिबद्धता अत्यधिक प्रशंसा गर्थे। केही समय पछि सुभागलाई आफ्नो आदर्शसँग भेट्नको अवसर मिल्यो र त्यो भेटले उनलाई गहिरो प्रभाव पारेको थियो। अञ्जनका सफलताहरू—उनका ज्यर्सी, बुट, पदक र ट्र्याकसुट—ले सुभागलाई अझ बढी प्रेरित गरे। उनलाई अन्जनको सफलता जर्सी कट्टु ट्र्याक हरु ले निकै लोभित बनाइरहेको थियाे।

एक दिन सुभाग हेटौडामा अञ्जनको घर पुगे, जहाँ अञ्जनका बाबुआमा उनलाई परिवारको सदस्यको जस्तो माया गरे। त्यहाँ भएका जर्सी हरु लगाउन मन लाग्थ्यो तर लगाउन पाउँदैनथे। उनले अन्जनको राष्ट्रिय टोलीको ट्रयाक बसुन्जेल लगाएका थिए । उनलाई घर आउँदा ल्याउन मन थियो तर ल्याउन पाएनन्। त्यो देखेर उनी झनै लोभित् भए र अघि बढ्न झनै हौसला मिल्यो। त्यहाँ उसले एक गहिरो निर्णय गर्यो र अञ्जनजस्तो सफलता हासिल गर्ने प्रतिज्ञा गर्यो। अञ्जनको बाबुले सुभागलाई एउटा फुटबल उपहार दिए, जसले केवल एक उपहार मात्र होइन, सुभागको फुटबलको सपना पुरा गर्ने प्रतीकको रूपमा चिनिन्छ । सुभागले अझै चुनौतीहरूको सामना गरिरहे।

U-१६ राष्ट्रिय छनोटमा अस्वीकृत भएको र अन्य अवसरहरू गुमाएको बावजुद पनि उनले हार मानेनन्। उनले मेहनत गर्दै म्यानाङ मर्श्याङदी क्लबको U-१६ लिगमा डेब्यू गरे। U-१७ टोलीको अन्तिम चरण अघि को खेलमा घाइते हुन पुगे र सोचे जस्तो प्रदर्शन गरेनन् ।

असफल भए पनि सुभागले आफ्नो यात्रा जारी राख्न दृढ निर्णय गरे। सुभागले भन्छन् : “सबै कुरा समयमा हुन्छ। म निर्माण भइरहेको छु। म कडा परिश्रम गर्दै छु।उनले भन्छन् , म अन्जन दाई को कारण ले नै फुटबल खेल मा झनै धेरै अघि बढ्न मन लाग्यो, दाई को सफलताले एकदम लोभित बनाउँथ्यो, दाई ले पाएको कुरा हरु लगाउन मन लाग्थ्यो तर पाउनी थिन। दाई मेरो आइडल हुनुहुन्छ। दाई ले मलाई सधैं सपोर्ट गर्नु हुन्छ अघि बढ्न प्रेरित गर्नु हुन्छ । मसँग सपना छन्। जति नै समय लागे पनि म मेरो स्तरसम्म पुग्नेछु, देशको लागि अवस्य खेल्ने छु।” उनको यात्रा एक दृढ संकल्पको कथा हो, जहाँ प्रत्येक असफलता उनीलाई अझ बलियो र सशक्त बनाउँछ। नेपालको खेल हुँदा हामी परिवार बसेर टीभीमा हेर्ने गर्थ्यौ, जब राष्ट्रिय गान बच्थ्यो दाई हरुले गाउनु हुन्थ्याे मेरो शरीर मा हात हात मा काँडा उम्रिन्थ्यो goosebumps आउँथ्यो, मैले कहिले खेल्नि होला एसरी सोच्थे जुन कुराले मलाई अझै मिहिनेत गर्न अझै ऊर्जा दिन्थ्यो, उनले भन्छन्।

उनको विनम्रता, अरूसँगको सम्मान र खेलमा सुधार गर्ने प्रतिबद्धताले उनलाई फुटबल समुदायमा अत्यधिक प्रिय बनाएको छ। आज सुभाग पोखरा उपत्यकामा विभिन्न क्लबका लागि खेलिरहेका छन् र प्रतिभा माध्यमिक विद्यालयमा +२ अध्ययन गर्दै छन्। खेलमा Ball Boy बन्ने बाट राष्ट्रिय लिगको खेलाडी बन्ने उनको यात्रा साँच्चिकै प्रेरणादायक रहेको छ। सुभाग सुबेदि भनेको सपनाको शक्ति, कडा परिश्रम र दृढ निष्ठाको प्रतिमूर्ति हो।

उनको कथा यो सम्झाउने एक जीवन हो कि असफलता अन्त्य होइन, सफलता तर्फको यात्रा हो। उनको राष्ट्रिय टोलीमा खेल्ने सपना र फुटबलमा महानता हासिल गर्ने आकांक्षा जीवित छ, र उनको समर्पणले प्रमाणित गर्दछ कि उनी शीर्ष स्थानमा पुग्नेछन्। आगमी दिनको लागि थप सफलताको कामना। देशको लागि खेलेको छिट्टै देख्न पाइयोस्।


सर्बाधिकार सुरक्षित गरिएको बारे : यस एभरेस्ट आवाज डटकमबाट सम्प्रेषित कुनैपनि समाचार, लेख, बिचार, टिप्पणी वा अन्य कुनैपनि किसिमको सामग्री सर्वाधिकार सुरक्षित गरिएको छ । यहाँ सम्प्रेषित कुनैपनि सामग्री बिना अनुमति साभार गरेको पाईए कानुनी कारबाहीमा जान बाध्य हुने जानकारी गराउँछौं ।