सुशील देवकोटा म म पागलहो, म पागल भएँ,तर यो मूर्खता होइन,चेतनाको ज्वार हो,देशको छातीमाथि दौडिएको यो कालो छायाँ,त्यही छायाँ भित्रको सत्य हो,जसले मलाई जलायो।जसले मलाई पागल बनायो। आफ्नै माटोको मोह त्यागेर क्षितिज पारि दौडिनेहरूको लर्को,के त्यो यात्रा होरुहोइन, यो त उडेर गएको भविष्य हो।ती भिसाका कागजहरू होइनन्, ती त टुटेका विश्वास हुन्। हातमा सीप, मुटुमा सपना,तरतर पाइला पराई भूमिमा,म पागलकिनकिमैले देखें उज्यालोले अँध्यारो छाडेको।मैले देखें नेपालीले नेपाल छाडेको गाउंघर हेरगाउँघरको मौनता हेर।।।त्यो मौनता होइन, त्यो त रोदन हो।रित्ता आँगनहरूमा नाचेको…
पुरा पढौ